مسئولیت های کلیدی جوشکاری چیست و چه معنایی دارد

مسئولیت کلیدی جوشکاری نشان دهنده یکی از نقش های فرایندهای اصلی در نظام جامع مدیریت جوشکاری | TWM است. به عنوان نمونه یکی از مسئولیت های کلیدی جوشکاری برای بخش مهندسی طراحی، تعیین اندازه جوش است. هر یک از چهار عملیات اصلی (مهندسی طراحی، مهندسی ساخت، عملیات تولید و تضمین کیفیت)، دارای 5 مسئولیت کلیدی در این رابطه می باشند. مسئولیت های کلیدی جهت شناسایی یا تعیین فرصت های بهبود برای 5 هدف یا الزام جوشکاری و یا به عنوان ابزاری برای ارزشیابی عملکرد به کار برده می شوند.

طراحی مهندسی

در بسیاری از شرکت ها، مهندسی طراحی، مسئولیت طراحی محصول یا اجزای آن را مطابق الزامات مشتری، شرایط عملیاتی و انتظارات کیفی بر عهده دارد. آموزش و دانش فنی جوشکاری یک مهندس طراح و تجربه عملی او در طراحی جوش بر کیفیت و هزینه اتصال جوشی و سازه جوشی که او طراحی می کند، تاثیر می گذارد. این نیز به نوبه خود در مقیاس بزرگتر بر عملکرد جوشکار و تیم جوشکاری موثر است. بخش مهندسی طراحی مسئول موارد ذیل است:

انتخاب مواد

برخی از مهمترین‌ سوالاتی که مهندس طراح در مورد مقرون به صرفه بودن قطعات جوشکاری می بایست پاسخ دهد، شامل موارد ذیل است. مقرون به صرفه ترین ماده ای که با الزامات ساختار طراحی نیز سازگار باشد کدام است؟ قابلیت جوش پذیری ماده چقدر است؟ بهترین ماده پایه و فلزپرکننده برای عملیات مورد نظر چیست؟

تعیین اندازه جوش

مناسب ترین ابعاد جوش با توجه به مواد انتخاب شده و الزامات طراحی ساختار جوش کدام است؟ آیا مهندس طراحی اندازه جوش را به روش تخمینی انتخاب نموده و یا از محاسبات مهندسی استفاده می نماید و اینکه چگونه اتصال جوشی تحت بارهای مختلف عمل می‌کنند؟ مرحله تعیین اندازه یا طول جوش می تواند بر پتانسیل شکست جوش موثر باشد. مرحله تعیین اندازه جوش می تواند به افزایش هزینه ها به همراه پتانسیل شکست جوش منجر گردد. بهینه ترین اندازه و شکل طراحی منجر به اقتصادی و قابل اعتماد شدن جوشکاری می گردد.

انتخاب اتصالات جوشی

بهترین نوع اتصال برای هر کاربردی کدام است؟ بهترین نوع جوش برای هر کاربردی کدام است؟ انتخاب اتصالات و نوع جوش بر هزینه ها تاثیر می گذارد. به عنوان مثال جوش گوشه به طور معمول هزینه ای کمتر از جوش شیاری در طرحی مشابه دارد، اما این امر قطعی نبوده و می تواند با افزایش ابعاد جوش گوشه نقض گردد. یک مهندس طراح می بایست بداند چه زمانی از جوش گوشه و چه وقت از جوش شیاری استفاده نماید. انتخاب نادرست می تواند به افزایش زمان جوشکاری، ماده مصرفی، حرارت ورودی، اعوجاج حاصل از جوشکاری و هزینه جوشکاری منجر گردد.

بازنگری تولید

یک مهندس طراح با در اختیار داشتن دانش مناسب در مورد فرآیند جوشکاری و شناخت قابلیت های تجهیزات مختلف تولید شرکت، بهتر می تواند نوع جوش مناسب و مقرون به صرفه را برای هر کاربردی تعیین نماید. مهندس طراح مسئ‍ول به روز نمودن فهرست تجهیزات کارگاه و مشخصات هر یک از آنها به منظور فراهم آوردن امکان تغییر در فرآیند می باشد. یک مهندس طراح در تعیین فرآیند طراحی جوش ها مسئول است به طوری که یک‍پارچگی طراحی محصول حفظ شده و انجام جوشکاری نیز در حوزه قابلیت های تجهیزات و فرآیند کارگاه اش باشد. موارد بسیاری وجود دارد که نشان می دهد مهندس طراح دانش کافی در خصوص اتصالات جوش طراحی شده و یا توانمندی های فرآیندی و کارگاهی خود نداشته است. این مورد اغلب به بالا رفتن هزینه ها، دوباره کاری و تولید ضایعات | Scrap منجر می شود که دلیل آن ماهیت دشوار انتخاب اتصالات جوش است. اغلب انواع مختلفی از اتصالات جوش و یا روش های جوشکاری مناسب برای یک طراحی وجود دارد. این مهندس طراح است که با آگاهی از قابلیت های کارگاه خود می تواند سهم بزرگی در بهبود کیفیت و تولید جوشکار داشته باشد.

مشخصه‌های جوش

مسئولیت نهایی مهندس طراح مستند کردن کامل مشخصه های مهندسی جوشکاری است. این امر یک ارتباط رسمی میان مهندسی تولید، عملیات ساخت، کنترل کیفیت تا آنچه که مورد نیاز جوشکار است، می‌باشد. همچنین این مسئله شروع فرآیند ارتباط مستند است. مشخصه های جوشکاری شامل نقشه‌ طراحی اتصال تمام اجزاء به همراه علائم است. این مشخصه ها اندازه ابعاد و آستانه تحمل، اندازه جوش، اندازه های بحرانی، متناسب بودن مواد، الزام مربوط به آزمون ها و نیز معیارهای قابل قبول جوشکاری مانند میزان پرداخت سطوح، مقدار بریئگی کناره جوش | Undercut و حداقل و حداکثر ابعاد جوش را تعیین می نماید. تمام اطلاعات مورد نیاز برای تعیین نهایی جوشکاری و اطمینان از اینکه الزامات طراحی آن رعایت شده باشد، می بایست در نقشه های مهندسی و یا مدارک مشخصه های جوشکاری لحاظ شده باشند. این اطلاعات نتیجه بازنگری نقشه های طراحی جوشکاری توسط مهندس طراح و درک کاربرد آن است.

به عنوان یک توصیه خوب، بهتر است تا مهندس طراح پیش از نهایی سازی و ارسال مستندات ساخت یک طرح جدید یا بازنگری شده، آن را با تیم طراحی متشکل از مهندسان تولید، عملیات ساخت و تضمین کیفیت مطرح نموده و در صورت لزوم مورد بازنگری قرار دهد. او از این طریق  می تواند اطمینان حاصل نماید که طراحی انجام شده در هماهنگی کامل با امکانات اجرایی و توانمندی های موجود بوده و امکان بازرسی مناسب و حصول اطمینان از کیفیت مطلوب آن وجود دارد. این کار همچنین به مهندسی تولید، عملیات ساخت و تضمین کیفیت فرصت می دهد تا مشکلاتی را که منجر به سختی کار و یا هزینه بر بودن تولید جوشکاری می شوند، را شناسایی نمایند. بدین ترتیب مهندس طراح می تواند اصلاحات توصیه شده را پیش از نهایی سازی طرح و ارسال مستندات مربوطه، ارزشیابی نموده و مشکلات احتمالی آن را رفع نماید. با توجه به توضیحات فوق مشخص است که مهندسی طراحی آغازکننده یک جوشکاری اقتصادی از طریق طراحی محصول جوشی دارای سهولت اجرا و بازرسی آسان می باشد. طراحی مهندسی مرحله نخست بهبود کیفیت و عملکرد جوشکار و حرکت به سوی کاهش هزینه ها مربوطه می باشد.

مهندسی ساخت

مهندسی طراحی مشخصه های طراحی و اینکه چه چیزی می بایست تولید شود را تعیین می نماید. سپس مهندسی ساخت چگونگی آن را تعیین می کند. مسئولیت های بخش مهندسی ساخت شامل موارد ذیل است:

استانداردهای مهارتی

هم زمان با بازنگری نقشه ها و مشخصه های جوشکاری توسط مهندسی ساخت، یک لیست از استانداردهای مهارتی مشخصه های جوشکاری آماده و توسط مهندسی طراحی ارائه می شود. این استانداردها شامل مواردی مانند اندازه جوش، متناسب بودن اتصال، پرداخت سطوح و اندازه های بحرانی است. اگر این استانداردها به درستی از سوی مهندسی و عملیات تولید درک شوند‍، فرآیندهای جوشکاری، تجهیزات و لوازم می توانند به تولید کمک کنند. در این صورت عملیات تولید قادر است تا الزمات کیفیت را رعایت نموده و به مشخصه های مورد نظر ساخت محصول به دست می یاید.

انتخاب فرآیند جوشکاری

در این مرحله بهترین فرآیند جوشکاری تعیین می شود. اگر این انتخاب به خوبی انجام نشود، هزینه ها افزایش یافته و نرخ تولید کاهش می یابد. مهندسی ساخت برای دستیابی به کارآیی موثر، باید برداشت درستی از مشخصه های مجموعه های جوشی، قابلیت های تجهیزات کارگاه و مهارت جوشکاران داشته باشد. در بسیاری از موارد قطعات جوش داده شده ای که با مشخصه های ساخت هم خوانی ندارند، از مهم ترین دلایل کار اضافه یا دوباره‌کاری ها هستند. در اغلب کارگاه های جوشکاری، این دوباره کاری ها در جایی ثبت نمی شوند و به عنوان بخشی از استانداردهای کاری محسوب شده و یا منجر به افزایش هزینه های بالاسری می گردد. مهندسی ساخت می بایست مسائل مربوط به قابلیت این تجهیزات و فرآیندها و مشخصه های طراحی را در انتخاب فرآیندهای تولید هر یک از قطعات جوشکاری شده و جوشکاری نهایی مورد ارزیابی قرار دهد.

انتخاب ابزار و تجهیزات

پس از انتخاب فرآیندهای مناسب تولید از جمله فرایندهای جوشکاری هر یک از قطعات، مهندسی ساخت تجهیزات و ابزارآلات مورد نیاز را انتخاب می نماید. ابزارهایی که دارای طراحی مناسب بوده و کاربری آسانی دارند می توانند تاثیرات مثبتی بر هزینه های جوشکاری داشته باشند. کارکردن با تجهیزات نامناسب زمان زیادی از جوشکار تلف کرده و کیفیت تولید را کاهش می دهد. برای مثال چکش کاری و ضربه زدن های زیاد برای موقعیت دهی یک قطعه و خستگی جوشکار هر دو نشان دهنده نیاز تجهیز به تعمیر، به روزآوری و یا جایگزینی دارد و این از نشانه های یک کارگاه پربازده نیست. زمانی که خبری از چکش‌کاری، ضربه زدن و یا کوبیدن در کارگاهی نباشد، نشان می‌دهد که مهندسی ساخت کار خود را به درستی انجام داده است. در چنین کارگاهی اعضای گروه تولید از جمله جوشکاران این فرصت را خواهند یافت تا پربازده بوده و عملیات مربوطه را به درستی انجام دهند.

توسعه روش و فرآیند

پس از انتخاب فرایندها، تجهیزات و ابزارآلات، تعیین موقعیت جوشکاری، جریان مواد | Material Flow ، توالی و ترتیب جوشکاری، روش کار و فرآیند جوشکاری توسعه داده می شود. با تکمیل این مرحله، شرح جزئیات روش کاری که در فرآیند هر یک از جوشکاری ها مورد استفاده قرار خواهد گرفت، بر روی برگه های فرآیند یا روش مستند می گردد. این مدرک تمامی مراحل و توالی صحیح آنها را که برای یک جوشکاری مقرون به صرفه اقتصادی مورد نیاز است، برای فرد جوشکار مشخص می‌کند. تمامی ابراز، تجهیزات، وسایل، فرآیندها و رویه های جوشکاری، الزامات مربوط به کیفیت، روش کار و استانداردهای زمانی برای انجام هر بخش از کار می بایست مستندسازی شود. این مستند شرح کار جوشکار است. در یک روش کاری مناسب جزئیات مورد نیاز هر مرحله از فرآیند را تشریح می نماید. استاندارد زمانی مبنایی برای اندازه‌گیری کار تولیدی است.

طرح‌ ریزی مرکز کار

مرحله آخر از مهندسی ساخت برنامه ریزی تولید در کارگاه است که در آن می بایست برای تمام فعالیت های مرتبط با جوشکاری برنامه ریزی مناسبی صورت گرفته باشد تا میزان حرکت و فعالیت بدنی غیرضروری جوشکار را کاهش دهد. در کارگاهی که برنامه ریزی تولید به درستی پیاده سازی نشده باشد، حرکت های اضافی، تاخیر زمانی و خستگی جوشکار اتفاق می افتد. از این دیدگاه یک کارگاه جوشکاری مناسب مکانی است که در آن تمامی امور در کنار هم قرار می گیرند تا جوشکار در هر زمان، در بهترین موقعیت برای تولید مجموعه های جوشی مقرون به صرفه قرار گیرد و کمترین حرکات بدنی اضافه، تلاش بیهوده و یا خستگی انجام شود. با یک برنامه ریزی مناسب در کارگاه و در دسترس بودن مواد، نرخ تولید جوش به نحو موثری بهبود خواهد یافت. تدوین برنامه های تولید و کیفی از مهمترین وظایف مرکز کار و کنترل کارگاه هستند. ماموریت این مرکز بطور خلاصه حصول اطمینان از اجرای اقتصادی تمامی جوشکاری ها است.

عملیات تولید

بخش عملیات تولید می بایست اطمینان حاصل نماید که تمامی مستندات و برنامه های عملیات تولید از جمله فرایندهای جوشکاری مطابق الزامات تعیین شده و برنامه ریزی های صورت گرفته توسط متخصصان بخش های مهندسی طراحی و مهندسی ساخت بوده و به درستی و کامل اجرا می شود و نیز هر انحرافی شناسایی شده و اقدام اصلاحی مربوطه به سرعت اتخاذ و پیاده سازی می گردد. حداقل مسئولیت های بخش عملیات تولید شامل موارد ذیل است:

آموزش و تایید صلاحیت کارکنان مرتبط با جوشکاری

برای موثر بودن در هر شغلی، کارکنان مربوطه می بایست با الزامات، ویژگی‌ها، شرح وظایف و مسئولیت های آن شغل آشنا باشند و نیز مهارت های لازم برای انجام رضایت بخش آن شغل دارا باشند. در صورتی که دانش یا مهارت شغلی ناکافی باشد، ممکن است برای بهبود مهارت های موجود و یا توسعه مهارت های جدید نیاز به آموزش باشد. این مطلب نه تنها در مورد مشاغل مرتبط با جوشکاری بلکه در رابطه با هر شغل دیگری مصداق دارد. بسیاری شرکت ها از متقاضیان کار آزمون جوشکاری اخذ می کنند. این آزمون اغلب شامل یک بخش کتبی است که در آن دانش فرد متقاضی در مورد مبانی برنامه کاری، شناخت نمادهای جوشکاری و نیز اطلاعات گوناگون مندرج در مستندات و مدارک جوشکاری ارزیابی می شود و نیز شامل بخشی عملی است که در آن مهارت متقاضی در کار با فرآیندهای مختلف جوشکاری در موقعیت های جوشکاری و اتصالات و جوش های مختلف بر انواع مواد پایه و مواد مصرفی مورد استفاده در آن کارگاه مورد سنجش قرار می گیرد. این دو آزمون علمی و عملی تصمیم گیران را یاری می دهد تا سطح اولیه دانش و مهارت متقاضیان مشاغل جوشکاری را تعیین نمایند. نتایج ارزیابی های به عمل آمده در بدو استخدام، مبنایی برای آموزش های تکمیلی آتی خواهد بود.

آزمون عملی جوشکاری با انجام نظارت از سوی ناظر، سرجوشکار یا مربی داخلی جوشکاری می تواند به منظور تشخیص عادات نادرست به کار رفته و با تصحیح آن تولید و کیفیت جوشکار بهبود یابد. همچنین اگر جوشکار نتواند آزمون های جوشکاری را بگذراند،‌ می بایست دوره های آموزشی بیشتری را طی کرده و در پایان دوره آموزشی او می بایست قادر باشد تا مهارت خود را از طریق جوشکاری مناسب قطعات نمونه مطابق پارامترهای مندرج در رویه جوشکاری | WPS شرکت نشان دهد. تطابق نتایج آزمون های غیرمخرب و آزمایش های مخرب انجام شده بر روی قطعات نمونه با الزامات مربوطه تایید کننده صلاحیت جوشکار می باشد. یک جوشکار آموزش دیده، مطلع و مشتاق به یادگیری می‌تواند سهم بزرگی در تحقق و بهبود تولید و کیفیت جوشکاری داشته باشد، بنابراین یکی از مهمترین وظایف مدیران میانی از جمله مدیر عملیات تولید، انتخاب افراد منناسب یا نیازهای موجود و آموزش مستمر تمامی کارکنان می باشد.

برخی شرکت ها نیازمند و یا علاقمند برنامه گواهینامه جوشکار هستند که در آن جوشکاران بر حسب مشخصه های یک صنعت خاص و یا مجموعه ای از استانداردهای درون سازمانی شناسه دریافت می کنند. به عنوان بخشی از این برنامه، جوشکاران در دوره های زمانی معینی تحت آزمون قرار می گیرند. این روش خوبی است که به وسیله آن اطمینان حاصل می گردد که جوشکاران سطح مهارت خود را حفظ نموده اند. جوشکاران آموزش دیده از روش های بهتری برای جوشکاری استفاده می کنند که نتیجه آن نرخ تولید بالاتر و کیفیت بهتر جوش است.

ورودی مواد

قسمت های تولید، خرید، برنامه ریزی و پشتیبانی تولید می بایست اطمینان یابند که تمامی مواد و قطعات بر اساس الزامات مربوطه مکتوب ساخته شده و به موقع به هر یک از کارگاه های جوشکاری تحویل داده می شوند. اینکار موجب ایجاد بهبود در فرایند جوشکاری می شود زیرا انتظار جهت تامین مواد پایه و قطعات مورد نیاز، مونتاژ مجموعه های تولیدی را به تاخیر انداخته و موجب اتلاف زمان و انرژی جوشکاران می گردد. لذا برنامه ریزی مناسب جهت دستیابی به تولید حداکثری الزامی است و در آن می بایست چهار “د” (4R) تولید مورد نظر قرار گیرد:

• قطعه درست
• مقدار درست
• کیفیت درست
• زمان درست

عملکرد تجهیزات

جهت عملکرد مناسب جوشکار، کارکرد صحیح و مناسب تجهیزات تولید نیز ضروری است. هر بخشی از تجهیز که مورد استفاده جوشکار قرار می گیرد می بایست مطابق جدیدترین مشخصه ها و در شرایط کاری مطلوب باشد، بطوری که جوشکار بتواند کار خود را به درستی انجام داده و مطمئن باشد کهه تجهیزات مورد استفاده از حداقل دقت های مورد نیاز برخوردار است. شرکت هایی که این کارها را به خوبی انجام می دهند،‌ یک برنامه رسمی برای پیشگیری و تعمیر دارند که در آن تمامی تجیهزات بر اساس یک برنامه زمانی با توجه به ساعات کارکردشان کنترل شده و تمیز می شوند. برای مثال در برخی از شرکت ها یک برنامه نیمه خودکار برای تعویض برخی از قطعات مانند نازل های جوشکاری وجود دارد تا مانع از ایجاد مشکلات کیفی و تاخیر در تولید شوند.

کاربرد روش و فرآیند

بخش عملیات تولید وظیفه پایش مستمر رعایت الزامات مندرج در روش کار و رویه های جوشکاری مکتوب در ساخت هر مجموعه جوشی را برعهده دارد. برای این منظور می بایست برنامه های کنترلی | Control Plan جهت انجام بازرسی های مورد نیاز به شکل مداوم تدوین گردد. این نظارت مسئولیت مشترک عملیات تولید و کنترل کیفیت است. در شرکت هایی که جوشکاران مسئول کیفیت کار خود هستند، بخش عملیات تولید از طریق ناظران تولید، فعالیت های مربوط به بازرسی های برنامه کنترلی را به انجام می رساند تا اطمینان حاصل شود که روش کار تعیین شده برای هر شغل در حال اجرا بوده و هر جوشکار کار خود را کنترل می نماید.

مرکز کنترل کار

وظیفه نهایی عملیات ساخت اطمینان یافتن از صحت تمامی متغیرهای جوشکاری و کنترل عوامل متاثرکننده آنها مانند تنظیم بودن | Calibration تجهیزات و ابزارآلات، استفاده از مواد پایه و مصرفی مناسب، رعایت الزامات روش کار و رویه جوشکاری و … می باشد. بخش عملیات تولید مسئولیت ارزیابی سریع و پاسخگویی به جوشکاران در مسائل مربوط به کیفیت جوشکاری و مشکلاتی که بر تولید اثر می گذارند، را برعهده دارد. این مشکلات اغلب مربوط به تاخیر در تحویل مواد، مطابقت نداشتن قطعات با مشخصه های ساخت و نیز ایرادات به وجود آمده در عملکرد تجهیزات و ابزارآلات مربوط می شود. رسیدگی سریع به این مشکلات، تاثیر آنها بر تولید و کیفیت را به حداقل کاهش می دهد.

تضمین کیفیت

تضمین کیفیت سیستم های ممیزی برای گزارش دهی انحراف از مشخصه های فرآیند تولید را به وجود می آورد. تضمین کیفیت پیش برنده اقدام اصلاحی است در زمانی که انحراف از طراحی، مشخصه های فرآیندی و یا استانداردهای کیفی وجود دارد. حداقل مسئولیت های بخش تضمین کیفیت شامل موارد ذیل است:

خط مشی کیفی

مدیر تضمین کیفیت به همراه مدیر شرکت و یا مدیر اجرایی مسئول تعیین خط مشی کیفی شرکت هستند. همچنین باید برای هر یک از چهار بخش عملیاتی اصلی (مهندسی طراحی، مهندسی ساخت، عملیات تولید و تضمین کیفیت) برنامه پاسخگویی مرتبط با کیفیت تهیه نمایند. در شرکت هایی که گواهینامه ایزو | ISO و یا گواهی های خاص از مراجع معتبر نظیر انجمن جوشکاری امریکا | AWS و انجمن مهندسان مکانیک امریکا | ASME دارند و یا دارای استانداردهای صنعتی مانند استانداردهای مربوط به خودرو، بخش های نظامی و یا سازندگان ظروف تحت فشار می باشند، خط‌ مشی کیفی شرکت می بایست به صورت کتبی و رسمی به امضای مدیر ارشد اجرایی | CEO رسیده و در صورت نیاز در اختیار تمامی کارکنان و مشتریان قرار داده شود. حتی در صورت عدم ضرورت، مهم است که شرکت دارای خط مشی کیفی باشد. اهمیت خط مشی کیفی در آن است که انتظارات مدیریت ارشد از کیفیت را به وضوح بیان نموده و چارچوبی برای نظام کیفیت در شرکت تدوین می نماید. اگر شرکت فاقد خط مشی کیفی مشخص و اعلام شده به کارکنان باشد، احتمال ایجاد سردرگمی و به وجود آمدن انتظارات مختلف از کیفیت در شرکت افزایش می یابد. بدون یک خط مشی کیفی رسمی و مستند، امکان تدوین استانداردها، دستورالعمل ها و روش های اجرایی نامنطبق در بخش های مختلف عملیاتی افزایش خواهد یافت که نتیجه آن، استانداردهای متناقض، افزایش تضادهای کاری و کاهش تولید و کیفیت محصولات است. بنابراین هر شرکتی نیاز به خط مشی کیفی دارد و بخش تضمین کیفیت مسئول ایجاد درکی درست از این خط مشی و صحت اجرای آن توسط بخش های مختلف است.

استانداردهای کیفی

وظیفه بخش تضمین کیفیت در حوزه جوشکاری، مستندسازی چگونگی استفاده از سیستم مدیریت جامع جوشکاری | TWM برای رسیدن به الزامات تولیدی و کیفی شرکت است. از دیگر وظایف این بخش پایش، ممیزی و گزارش‌دهی مستمر به مدیر ارشد اجرایی است تا از تطابق تمامی عملکردها با سیستم جامع مدیریت جوشکاری | TWM اطمینان حاصل شود. مدیریت ارشد شرکت با استفاده از تضمین کیفیت، یکپارچگی مدیریت جوش را حفظ می نماید.

رویه های کیفی

بخش تضمین کیفیت می بایست بر مبنای استانداردهای کیفی و الزامات طراحی، رویه های بازرسی و برنامه های کنترلی ویژه ای در نظر گیرد تا اطمینان حاصل شود که تمامی جوشکاری ها مطابق با مشخصه های مربوطه انجام می شوند. این بخشی از طرح کیفی بوده و شامل ویژگی هایی است که در طول فرآیند توسط ناظر مورد پایش قرار می گیرد. این الزامات اغلب به صورت غیرمخرب مورد ارزیابی قرار می گیرند. طرح و رویه های کیفی به عنوان چارچوبی برای پایش پیشرفت هر شغل از طریق تولید است تا اطمینان حاصل شود که در جوشکاری نهایی الزامات طراحی دیده شده اند. تضمین کیفیت مسئول توسعه و پایش تطابق کیفی رویه های مربوط به اقدامات پشتیبانی است.

بازرسی، اقدام، گزارش‌دهی

مستندسازی داده های خروجی از رویه های کیفی تبدیل به اقدامات و گزارش دهی می شوند و باعث ایجاد اطمینان از تحت کنترل بودن فرآیندها می شوند. در شرکت هایی که مسئولیت پایش کیفیت را به کارگاه‌ واگذار کرده اند، ناظران و جوشکاران وظیفه بازرسی، اقدام و در برخی موارد گزارش دهی در مورد کیفیت تولید را بر عهده دارند. در این حالت، بخش تضمین کیفیت نقشی بیش از یک مشاور و ممیز را داشته و می بایست از سیستم ها و رویه ها با این شیوه حمایت نماید.

اقدام اصلاحی

در مواردی که فرآیند جوشکاری یا متغیرهای آن از کنترل خارج می شوند و یا زمانی که اقدامی پشتیبانی به صورت غیرموثری به انجام می رسد، می بایست اقدامات اصلاحی انجام شوند. تضمین کیفیت در برخی شرکت ها کانونی برای تعیین علل ریشه ای انحراف از استاندارد است و این اطمینان را ایجاد می نماید که اقدام اصلاحی به سرعت و به شکلی موثر و قبل از شروع مجدد تولید به انجام می رسد. این اقدام تکمیل کننده حلقه است و بدین ترتیب در صورت بروز مشکلات، این موارد شناسایی شده و تحت کنترل در می‌آیند. یک جوشکار بدون حمایت کافی بخش های مهندسی طراحی، مهندسی ساخت، عملیات تولید و تضمین کیفیت نمی‌تواند اهداف شرکت در زمینه بهبود پایدار کیفیت جوشکاری را محقق نماید.

وظایف مدیر ارشد اجرایی

مدیران اجرایی اغلب سوالات ذیل را مطرح می نمایند:

• چگونه می توان کار هر یک از چهار عملیات اصلی را بر شغل افراد در زمان کار در کارگاه به دست آورد؟
• چگونه می توان این موارد را در کنار هم جمع کرد؟
• وظیفه من به عنوان مدیر ارشد اجرایی در راهبری شرکت برای بهبود یا پیشرفت در عملیات جوشکاری چیست؟

پیشتر مفهوم سازمان معکوس و سازماندهی‌ از بالا به پایین بیان شد. مدیر ارشد اجرایی می بایست خود را در ذیل نمودار سازمانی و نه در بالای آن تصور نماید. سپس مدیران میانی را در جایگاهی قرار دهد که بتوانند بهترین خدمت را به کارکنان مرتبط با جوشکاری | Welding Personnel که در بالای این نمودار قرار دارند، ارائه نمایند. تا کنون من هرگز با مدیر عاملی برخورد نکرده ام که با این مفهوم موافق باشد. نمودار سازمانی معکوس با این باور آغاز می شود که بدون همکاری موثر کارکنان تولید، که در این بحث کارکنان مرتبط با جوشکاری هستند، مشتریانی که ما محصولات مان را برای ایشان طراحی نموده ایم، به چیزی که می خواهند نمی رسند، بنابراین رضایت نخواهند داشت و دوباره از شرکت خرید نخواهند کرد و تداوم این امر می تواند انتفاع و بقای شرکت و امنیت شغلی حتی مدیر ارشد اجرایی و مدیران میانی را با خطر جدی مواجه سازد. یک شرکت هرچه بیشتر بر بهبود کار کارکنان خود تمرکز نماید، موفق تر خواهد بود.

مدیر ارشد می بایست رهبری این تغییر را بر عهده گرفته و مدیران خود را در کنار یکدیگر به حمایت از کارکنان مرتبط با جوشکاری و به ویژه جوشکاران ترغیب نماید. زمانی که مدیر ارشد، مدیران خود را به سوی این نگاه جدید در سازمان هدایت نماید، گام مهمی در مسیر بهبود تولید . کیفیت جوشکاری برداشته خواهد شد. دستاورد عینی این تغییر در طرز فکر، رهبری و شیوه های نوین مدیریتی مدیر ارشد، افزایش سودآوری شرکت است. تنها راهی که نمودار سازمانی معکوس بتواند برای مدیر ارشد اجرایی و مدیران میانی عمل نماید آن است که لزوم آن را درک کرده و شرایط اجرای آن را مهیا نمایند. اجرای این کار می تواند موجب ایجاد فضایی جدید، انتظاراتی تازه و اندکی تداخل در مسئولیت ها شود. بخش های متولی چهار عملیات اصلی بطور طبیعی ممکن است نتوانند مانند رویه سابق با یکدیگر تعامل نموده و نقش خود در حمایت از کارکنان مرتبط با جوشکاری ایفا نمایند، اما پس از این دوره گذار، نتایجی فراتر از انتظار به دست خواهد آمد. تجربیات موجود بارها و بارها این مورد را تشریح نموده است. چنانچه این رهبری و درک نهفته در پشت آن به وجود نیاید، سطح نا امیدی این افراد افزایش یافته و به تدریج از میزان بهبود کاسته خواهد شد. این مطلب در مورد ناظران نیز صحیح است. در ابتدا می بایست درک رخ دهد. بدون آن، پایداری قابل توجهی در کیفیت و بهبود قابل ملاحظه ای در تولید ایجاد نمی شود.

از اینکه این مقاله را مطالعه نمودید متشکریم، اگر انتقاد و پیشنهادی در پیرامون این مقاله دارید در قسمت دیدگاه بنویسید.