جوشکاری آلومینیوم | انواع، روش ها، تکنیک ها، ویژگی ها

آلومینیوم یک فلز سبک و نازک است که در کارگاه های جوشکاری بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. از این فلز برای جوشکاری در دماهای پایین برای جلوگیری از ایجاد سوراخ در مواد استفاده می شود. جوشکاری آلومینیوم نسبت به جوشکاری فولاد چالش بر انگیزتر است زیرا نیاز به مراقبت، توجه و تجهیزات تخصصی بسیار بیشتری دارد.

آلومینیوم چیست؟

آلومینیوم فلزی سفید رنگ است و قابلیت هدایت الکتریکی و حرارتی زیادی دارد. در مجاورت هوا قشری به نام اکسید آلومینیوم روی آلومینیوم را می پوشاند که ضخامت آن 002/0 میلی متر می باشد و آن را در مقابل بسیاری از گازها و مایعات محافظت می کند

درجه ذوب آلومینیوم   658 درجه سانتیگراد و درجه ذوب اکسید آلومینیوم در حدود 2000 درجه سانتی گراد می باشد. برای بر طرف کردن اکسید آلومینیوم که مانع عمل جوشکاری می باشد از پوشش هائی که تولید سربارهای مخصوص می نماید، استفاده می کنند. گرد آلومینیوم یا گرد جوشکاری آلومینیوم بر طرف کننده قشر اکسید شده و کثافات سطحی می باشد.

مهمترین پارامتر در جوشکاری آلومینیوم، انتخاب آلیاژ است و به علت فراوانی آلیاژهای آلومینیوم، دانستن اطلاعاتی درباره خواص جوش پذیری این آلیاژها بسیار حائز اهمیت می باشد. معمولاً جوشکارها در حین جوشکاری آلومینیوم کمی سردرگم می شوند چرا که استحکام جوش فولاد با فلز پایه یکسان است، اما در مورد آلومینیوم این مساله متفاوت است و استحکام منطقه جوش آلومینوم کم تر از ماده پایه است.

اصول مقدماتی در جوشکاری آلومینیوم

اولین نکته ای که جوشکاران باید در نظر داشته باشند این است که همه ی آلیاژهای آلومینیوم قابلیت جوشکاری به روش های قوس الکتریکی تحت گاز تنگستن (GTAW) و قوس الکتریکی (GMAW) را  ندارند.

تقریبا تمام آلیاژهای سری های ۱۰۰۰، ۳۰۰۰ ، ۵۰۰۰ ، و ۶۰۰۰ را می توان با جوشکاری قوسی، جوشکاری کرد ولی آلیاژهای سری ۲۰۰۰ و ۷۰۰۰ را نمی توان با جوشکاری قوسی جوشکاری کرد. آلیاژهای سری ۲۲۱۹ و ۷۰۲۰ استثنا می باشند و قابلیت جوش دادن با جوشکاری قوسی را دراند.

آلیاژهای آلومینیوم به دلیل اکسیداسیون سریع (سوختن) تحت یک اتمسفر گاز محافظ (آرگون، هلیم و یا مخلوطی از این دو گاز ) به روش های زیر جوشکاری می شوند.

• جوشکاری قوس الکتریکی در یک اتمسفر گاز محافظ با الکترودهای ثابت یا جوشکاری TIG (تنگستن به عنوان گاز محافظ)
• جوشکاری قوس الکتریکی تحت گاز محافظ با الکترود مصرفی یا جوشکاری MIG

آیا می دانید دستگاه جوش مناسب برای جوشکاری آلومینیوم چه نوع دستگاهی است: دستگاه جوشکاری HI POWER 8850 – 200 AC DC Puls

انتخاب الکترود برای جوشکاری آلومینیوم با برق

الکترودهائی که برای جوشکاری آلومینیوم استفاده می شود دارای پوشش ضخیم بوده و جنس آنها حدود 95% آلومینیوم و 5% سیلیسیوم می باشد. قطر الکترود را مناسب با ضخامت قطعه کار باید انتخاب کرد. چون پوشش الکترود، رطوبت را جذب می کند باید آن را حتماً درمحل خشک نگهداری کرد.

الکترودهای مرطوب را می توان در درجه حرارت 200 درجه سانتی گراد خشک کرد. زاویه الکترود نسبت به قطعه کار در جوش آلومینیوم حدود 45 درجه می باشد. برای ایجاد قوس الکترود و کار، نوک الکترود و کار را باید با برس سیمی یا کاغذ سمباده تمیز کرد.

طریقه جوشکاری آلومینیوم با برق

برای جوشکاری آلومینیوم باید طول قوس را حتی المقدور کوتاه نگهداشت. برای اینکه جوشکاری خوب انجام شود، قطعات ضخیم تر از 5 میلیمتر را حدود 200 درجه و ضخامت های تا 20 میلیم تر را حدود 400 درجه سانتی گراد، گرم می کنند. در موقع تعویض الکترود و ادامه جوشکاری بایستی حدود 3 سانتی متر از تفاله هائی را که روی جوش بسته شده، پاک کرد.

در جوش آلومینیوم با جریان برق از قطب معکوس استفاده می شود. قطعات آلومینیوم ریخته شده را باید قبل از جوشکاری تا حدود 260 درجه سانتی گراد گرم کرد. بعد از خاتمه جوشکاری باید تفاله جوش را از روی گرده جوش پاک کرد و آن را با آب نیمه گرم شست.

ورق های آلومینیوم که ضخامت آنها از 2 میلی متر کمتر است با جوش اکسیژن یا استیلن، بهتر می توان جوش داد. باید توجه داشت که از گرد مخصوص جوشکاری آلومینیوم باید در جوش گاز حتماً استفاده نمود و زیر کار را نیز محکم نموده تا از ریختن جلوگیری شود. سرعت عمل در ایجاد حوزه مذاب سریع، مورد نظر می باشدو همچنین بایستی شعله قدری احیاء کننده، استفاده گردد زیرا به سرد نمودن کار کمک می نماید. بهتر است از آجرهای نسوز یا مواد شبیه آن استفاده گردد.

جوشکاری قوس الکتریکی با الکترود ثابت (جوشکاری TIG)

در فرآیند جوشکاری تیگ، یک قوس الکتریکی بین الکترود ثابت (از جنس تنگستن) و قطعه برقرار می شود و همزمان یک گاز خنثی مثل آرگون این قوس را احاطه کرده و مذاب و الکترود را از اکسیداسیون محافظت می کند. یک مفتول آلومینیومی (فلز پر کننده) که توسط اپراتور و با دست هدایت می شود، به مذاب تغذیه می شود.

در حالی که جریان مورد استفاده برای ورقه های فولادی، جریان مستقیم می باشد، جریان مورد استفاده برای جوشکاری آلومینیوم جریان متناوب AC می باشد.

جوشکاری TIG برای ضخامت های ۱ تا ۶ میلی متر مناسب است. این فرآیند را می توان اتومات کرد اما نمی شود آن را به طور کامل توسط ربات ها انجام داد. تجهیزات DC برای جوشکاری ورقه های ضخیم نیز وجود دارد اما فقط با جوشکاری اتوماتیک می توان آن را انجام داد.

منابع برق DC می توانند پالسی باشند. ماشین هایی وجود دارند که می توانند قطبیت متغیر ایجاد کنند. با تغییر نسبت دوره های جریان، فاز جوشکاری نیز تغییر می کند.

اکثر آلیاژهای سری ۱۰۰۰ و ۵۰۰۰ (۱۰۵۰ و ۵۷۵۴ و ۵۳۵۶ و …) را می توان با جوشکاری TIG و بدون استفاده از پر کننده، جوشکاری کرد. هیچ کدام از آلیاژهای سری ۶۰۰۰ قابلیت جوشکاری به روش TIG را ندارند.

جوشکاری قوسی با الکترودهای مصرفی (جوشکاری MIG)

حالت دستی جوشکاری MIG به عنوان جوشکاری نیمه اتوماتیک شناخته می شود. در این فرآیند یک سیم به عنوان الکترود و فلز پر کننده مورد استفاده قرار می گیرد. در جوشکاری قوسی سیم جوش دور یک حلقه پیچیده شده است و یک سر آن به تفنگ جوشکاری وارد شده است. اتصال قوس با قطبیت معکوس ایجاد می شود.

• جوشکاری MIG برای ضخامت های بیش تر از ۴ میلی متر مناسب است. با جریان مستقیم، می توان تا ضخامت های ۱ میلی متر را نیز جوشکاری کرد اما در این حالت باید از جریان پالسی استفاده کرد.
• جوش کاری MIG سریع تر از جوشکاری TIG است.

انتخاب فلز پر کننده (فیلر) در جوشکاری آلومینیوم

در جوشکاری آلومینیوم، انتخاب آلیاژ مناسب فلز پرکننده بسیار اهمیت دارد. خواص سیم جوش می بایست با خواص آلومینیوم پایه یکسان باشد. برای کارآیی بهتر، دمای ذوب سیم جوش و فلز پایه باید تقریبا مشابه باشد. باید این نکته را در نظر گرفت که مثلا برای ثابت ماندن مقدار منیزیم در فلز پایه، سیم جوش نیز باید دارای منیزیم باشد. در این صورت تغییر شکل و پیچیدگی پس از جوشکاری به حداقل می رسد.

آلیاژهای آلومینیوم به دلیل قیمت پایین‌ و همچنین تنوع زیادشان مزایای زیادی نسبت به سایر مواد در فرآیندهای تولیدی دارند. با این وجود، انتخاب آلیاژ مناسب بسیار حائز اهمیت می باشد.

انتخاب فلز پرکننده بستگی به دو فاکتور زیر دارد :

• ایجاد بستر جوشی بدون ترک جوش پس از جوشکاری
• ایجاد استحکام مکانیکی کافی

برای اتصالاتی که پس از جوشکاری آندایز می شوند، پیشنهاد می شود فیلری استفاده شود که ترکیب آلیاژ آن به فلز پایه نزدیک باشد تا تفاوت ظاهری پس از آندایز پیدا نشود.

در زیر خلاصه ای از خواص اصلی سری آلیاژ های مختلف و الکترودهای مناسب برای جوشکاری آلومینیوم آورده شده است:

آلیاژهای ۱۰۰۰

این آلیاژها معممولا از ۹۹ درصد آلومینیوم خالص تشکیل شده اند. ساختار ضعیف و داکتیلیته و مقاومت به خوردگی بسیار بالایی دارند. این آلیاژها به راحتی جوش داده می شوند و عموما از پرکننده های فلزی ۱۱۰۰ برای جوش دادن آن ها استفاده می شوند.

آلیاژهای ۲۰۰۰

این آلیاژها، آلیاژ های آلومینیوم-مس می باشند که قابلیت جوشکاری بسیار پایین و قابلیت ماشین کاری خوبی دارند. به استثنای حالت آنیل شده، آنها شکل پذیری بسیار کمی و نسبت به سایر آلیاژ ها، مقاومت نسبت به خوردگی کمتری دارند. به همین دلیل به صورت کلد دار یا آندایز و معمولا در صنایع هوافضا استفاده می شوند. فیلر ها: ۲۳۱۹ و ۴۰۴۳٫

آلیاژهای ۳۰۰۰

آلیاژهای ۳۰۰۰، آلیاژهای آلومینیوم-منگنز می باشند. این آلیاژها خواص استحکامی بالا، مقاومت به خوردگی، شکل پذیری و جوش پذیری بسیار خوبی را به صورت یکجا در خود دارند. این آلیاژها عموما در مبدل های حرارتی و سیستم های تهویه هوا استفاده می شوند. فیلرها: ۴۰۴۳ و ۵۳۵۶ .

آلیاژهای ۴۰۰۰

آلیاژهای ۴۰۰۰، آلیاژهای آلومینیوم-سیلیکون می باشند. به خاطر وجود سیلیکون در این سری آلیاژها، نقطه ی ذوب آنها پایین تر است، به همین به دلیل در ساخت سیم جوش ها کاربرد دارد. خودشان معمولا به عنوان فیلر استفاده می شوند اما اگر به عنوان فلز پایه استفاده شوند از فیلر فلزی ۴۰۴۳ استفاده می شود.

آلیاژهای ۵۰۰۰

آلیاژهای ۵۰۰۰، آلیاژهای آلومینیوم-منیزیوم می باشند. این آلیاژها مجموعه ای از خواص استحکام بالا، مقاومت در برابر خوردگی، شکل پذیری و جوش پذیری خوبی دارند. فیلرها: ۵۳۵۶ ، ۵۱۸۳ ، ۵۵۵۶ .

آلیاژهای ۶۰۰۰

این نوع آلیاژها، آلیاژهای آلومینیوم-منیزیوم-سیلیکون می باشند. استحکام متوسط، مقاومت به خوردگی بالا و سهولت در شکل پذیری از خواص این سری آلیاژها می باشد. آنها معمولاً در سازه های ساختمانی و در اکستروژن مورد استفاده قرار می گیرند. تمایل شدیدی به ترک خوردن در دماهای بالا دارند اما با فیلرهای ۴۰۴۳ یا ۵۳۵۶ می توان آن ها را جوش داد.

آلیاژهای  ۷۰۰۰

آلیاژهای  ۷۰۰۰، آلیاژهای آلومینیوم-روی-منیزیوم و آلومینیوم-روی-مس می باشند. آنها استحکام بسیار بالایی دارند و به همین دلیل، شکل دادن آنها بسیار مشکل است. آلیاژهای  ۷۰۰۰ معمولاً در صنایع هوافضا استفاده می شوند. به خاطر تمایل شدید به ترک خوردن و  خوردگی بالای این نوع آلیاژها، آنها معمولاً جوش داده نمی شوند. اما در آلیاژهای این سری، سه مورد استثنا وجود دارد: آلیاژهای ۷۰۰۳، ۷۰۰۵ و ۷۰۳۹ را می توان با فیلر فلزی ۵۳۵۶ جوش داد.

چرا تنها بعضی از آلیاژهای آلومینیوم جوش پذیرند؟

باید بدانیم که آلیاژهای آلومینیوم به دو دسته ی کلی عملیات حرارتی پذیر و غیر قابل عملیات حرارتی تقسیم می شوند. آن دسته از آلیاژهایی را که نمی شود عملیات حرارتی کرد، تنها به وسیله ی کار سرد سخت سازی می شوند.

از طرف دیگر، آلیاژهای عملیات حرارتی پذیر در دمای ۲۰۰ درجه سانتیگراد تحت عملیات قرار گرفته اند. طبیعتا هنگام جوشکاری، دما بسیار بیش تر از ۲۰۰ درجه سانتی گراد می رسد که این باعث کاهش خواص مکانیکی می شود. بنابراین اگر اپراتور عملیات حرارتی ثانویه پس از جوش کاری را اعمال نکند، ناحیه ی اطراف جوش (HAZ  ) نسبت به سایر نقاط آلومینیوم بسیار ضعیف تر می شود.

هنگامی که به دنبال انتخاب آلیاژی برای جوش کاری هستیم، انتخاب های زیادی پیش رویمان قرار دارد. همانطور که قبلا هم اشاره شد، آلیاژهای سری ۷۰۰۰ معمولا در کاربردهای حساس و نیاز به کارآیی بالا مثل صنایع هوافضا، خودروهای نظامی و تجهیزات ورزشی مورد استفاده قرار می گیرند.

آلیاژهای سری ۲۰۰۰ اغلب در کاربردهای هواپیماسازی و هوافضا کاربرد دارند. آلیاژهای سری ۵۰۰۰، نسبت به سایر سری ها، بسیار راحت تر جوش می پذیرند و معمولاً در کاربردهای سازه ای از جمله پل سازی، کشتی سازی و بدنه ی خودروها استفاده می شوند. سری های ۶۰۰۰، راحت ترین گروه آلیاژی برای اکسترود می باشند. بنابراین علاوه بر کاربرد در جوشکاری، برای تولید شکل های اکسترود شده نیز مورد استفاده قرار می گیرند.

الکترود مخصوص آلومینیوم خالص در دستگاه ها

• در ایران معروف به نام آما 1075
• رنگ شناسائی: انتها- قهوه ای با خال نقره ای

الکترود آلومینیوم روپوش شده، برای جوشکاری آلومینیوم خالص در مخازن و دستگاهها می باشد. این الکترود دارای جریان نرم است و در تمام حالات به خوبی جوش می خورد و چون نقطه ذوب آن پایین است خیلی زود آب می شود. لازم به ذکر است که برای جلوگیری از سوختن و پاشیدن باید طول قوس را حتی المقدور کوتاه نگهداشت.

برای به دست آوردن درز صاف و بدون سوراخ در قطعات کلفت تر از 8 میلیمتر بهتر است قطعه تا 200 درجه سانتیگراد گرم شود. قطر الکترود را معادل ضخامت دیواره جوش دادنی انتخاب می کنند. برای به دست آوردن درز جوش مقاوم در الکتروشیمی لازم است که بقایای سرباره جوش را خوب پاک کنند.

جنس روپوش، رطوبت جذب می نماید و از اینرو باید الکترودها را حتماً در محل خشک نگهداری کرد. الکترودهائی که مرطوب شده باشند را می توان در حرارت 200 درجه سانتیگراد دوباره خشک کرد.

• رنگ شناسائی: انتها – قهوه ای

الکترود روپوش دار برای آلیاژهای آلومینیوم مثل  AlMn، ,MlMg ,AlMg1 ,AlMg3 AlMg5  و در وسایل نقلیه – دستگاهها و مخزن سازی – جوشکاری های مقاوم در آب دریا و در کشتی سازی به کار می رود. این الکترود دارای جریان نرم است و در تمام حالات به خوبی جوش می خورد و چون نقطه ذوب آن پایین است خیلی زود آب می شود.

روانسازها در جوشکاری آلومینیوم با برق

درجه ذوب اکسید آلومینیوم در حدود 2000 درجه سانتی گراد بوده و تقریباً سه برابر درجه ذوب آلومینیوم می باشد. خمیرهای جوشکاری آلومینیوم بیشتر دارای کلرید و فلورید و سولفات سدیم و فلزات قلیائی و کلرورپتاسیم می باشند که باید کار را به وسیله آن آغشته کرد. گرد جوش اندکی قبل از فلز اصلی ذوب شده و اکسید آلومینیوم را حل می کند و به صورت تفاله در می آید و در سطح فلز گرم شده پخش می شود و از اکسیداسیون بیشتر جلوگیری می نماید.

توجه فرمائید: برای جوشکاری آلومینیوم باید حتماً روانساز مخصوص آن را به کار برد. در جوشکاری آلومینیوم دو نوع گرد جوشکاری به کار می رود که یکی از آنها در آب حل شده و به شکل خمیر در می آید. و نباید مقدار زیادی گرد را در آب حل کرد زیرا بعداً فاسد می شود و گرد خمیر، خشک و فاسد می گردد.

نوعی دیگر روانساز وجود دارد که در آب حل نشده و بیشتر در جوشکاری درزهای گونیائی به کار می رود و پس از آن باقیمانده را می توان به سادگی از روی کار پاک کرد.

نباید بیش از اندازه از روانساز استفاده کرد! زیرا مضر است و از لحاظ کم بودن سیالیت آلومینیوم در موقع ذوب تغییر رنگ نمی دهد یا خیلی کم سرخ می شود لذا تشخیص زمان ذوب برای مبتدیان جوشکاری سخت است و اتفاق می افتد که حرارت مشعل در یک نقطه متمرکز شده و کار را سوراخ می نماید.

آزمودگی جوشکار در آن است که لحظه دقیق جوشکاری را از ذوب شدن روانساز و پراکنده گشتن روانساز در روی فلز یا قطعه کار تشخیص دهد. هر چه اجزاء آلیاژ بیشتر باشد، جوشکاری دشوارتر است. شیشه عینک جوشکاری آلومینیوم بایستی آنقدر روشن باشد که بتوان به وسیله آن مطالعه کرد. در ضمن جوشکاری از راست به چپ در مورد فلزات سبک متداول است. در مورد ورق های ضخیم تر از 4 میلیمتر جوشکاری از چپ به راست انجام می گیرد. زاویه مشعل با سیم جوش از زاویه جوشکاری آهن بیشتر است و مخصوصاً توجه شود که مخروط داخلی شعله باید روی حوضچه مذاب قرار گیرد. مشعل را نباید نوسان داد بلکه در امتداد خط جوش به طور مستقیم حرکت داد.

چرا جوشکاری آلومینیوم ها چالش برانگیز است؟

قبل از برجسته سازی فرآیندهای جوشکاری مختلفی که برای پیوستن به آلومینیوم استفاده می شود، درک برخی از مشکلات ذاتی در جوشکاری آلومینیوم ها مهم است. یکی از مناطق مشکل، فلز پرکننده است. برخی از آلیاژهای آلومینیوم را نمی توان بدون مواد پرکننده جوش داد. آلیاژهایی مانند 6061 در صورت جوشکاری بدون فلز پرکننده، دچار ترک خوردگی می شوند. علاوه بر این، مواد پر کننده صحیح باید انتخاب شود.

از چه نوع فرآیندی می توان برای جوشکاری آلومینیوم استفاده کرد؟

1. جوشکاری  TIG
2. جوشکاری   MIG
3. جوشکاری پرتو لیزر و جوشکاری پرتو الکترونی
4. جوش مقاومت

بهترین فرآیند و روش برای ایجاد جوش آلومینیوم

یکی از محبوب ترین فرایندهای جوشکاری آلومینیوم، جوش قوس الکتریکی تنگستن (GTAW) است. در غیر این صورت، جوشکاری TIG فرایند عالی برای جوش دادن آلومینیوم است زیرا نیازی به تغذیه سیم مکانیکی ندارد، که می تواند مشکلات تغذیه ای را ایجاد کند. در عوض مواد پرکننده توسط جوشکار با دست خود درون گودال تغذیه می شود. همچنین فرآیند GTAW کاملاً تمیز است و از آلودگی آلومینیوم در جو جلوگیری می کند.

فرآیند ها و روش های نامناسب برای جوشکاری آلومینیم

چندین فرآیند وجود دارد که برای این کار مناسب نیستند، مثل هر فرآیند جوشکاری که از شار استفاده می شود. دلیل این امر این است که جوش های ایجاد شده با این روش ها منجر به ایجاد مقادیر زیادی تخلل می شود.

نکات مهم برای انجام جوشکاری آلومینیوم

برای انجام انواع جوشکاری ابتدا باید مواد مورد نیاز و وسایل خود را تمیز کنید. با گذشت زمان، در قسمت بیرونی آلومینیوم یک لایه نازک از اکسید آلومینیوم تشکیل می دهد که در دمای بسیار بالاتر از آلومینیوم ذوب می شود. بنابراین قبل از جوش دادن هر قطعه آلومینیوم، باید اکسید آلومینیوم را پاک کنید.

این کار را بصورت مکانیکی با مسواک زدن، سنگ زنی یا پاشیدن اکسیدها انجام دهید. اگر برای تمیز کردن آلومینیوم از برس های سیم استفاده می کنید، حتما از برس های جدید استفاده کنید یا فقط برای تمیز کردن آلومینیوم استفاده شده است. برس هایی که برای تمیز کردن سایر فلزات مورد استفاده قرار گرفته اند، ممکن است اثری از آن فلزات در پشت باشند.  این موضوع می تواند کیفیت جوش شما را تحت تأثیر قرار دهد.

مراحل انجام جوشکاری آلومینیوم

1-  میزان جوش خود را تنظیم کنید.

معمولاً هدف، استفاده از حدود 1 آمپر در هر 0.001 اینچ از هر ضخامت قطعه کار است. این ایده خوبی است که میزان آمپر جوشکاری را بالاتر از چیزی که انتظار دارید و نیاز دارید، داشته باشید.

نکته: اگر تجربه زیادی در مورد جوشکاری ندارید، با مقداری آلومینیوم قراضه تمرین کنید و تنظیمات مختلف را امتحان کنید تا زمانی که مناسب ترین تنظیم را پیدا کنید. به دست آوردن تنظیمات مناسب می تواند تفاوت زیادی در کیفیت جوش شما ایجاد کند. در ضمن عوامل محیطی می توانند بر این امر تأثیر بگذارند که کدام تنظیمات بهتر عمل می کنند.

2- ابزار ها و قطعات کار خود را آماده کنید.

با گسترش الکترود جوشکاری بیش از قطر نازل مشعل شروع کنید. توجه داشته باشید نوک تنگستن شما نباید بیشتر از ضخامت نازل باشد. با نوک الکترود بر روی قطعه کارتان ضربه بزنید و سپس آن را حدود 3 میلی متر بکشید.

3- دکمه روی مشعل را فشار دهید.

برای شروع انجام کار شما می بایست اگر بر روی مشعل شما دکمه ای وجود دارد آن را بفشارید و یک قوس الکتریکی ایجاد کنید.

4- از پدال پا استفاده کنید.

اگر دکمه بر روی مشعل شما نیست، توسط پدال پا قوس را ایجاد کنید.

نکته: اگر در شروع کار جوشکاری مشکلی دارید، احتمالا میزان برق شما خیلی کم است. تنظیم برق خود را تنظیم کنید و دوباره امتحان کنید.

5- گودال ایجاد کنید.

قطعه کار را ذوب کنید تا زمانی که یک گودالی ایجاد کنید که عریض تر از قطر پر کننده شما باشد. فقط کافی است از میله پرکننده برای پر کردن مفصل استفاده کنید و به قسمت بعدی در فرایند جوشکاری بروید.

دو نکته مهم که باید به آن توجه کنید:

• همزمان با جوشکاری، گرما در تمام قطعه کار افزایش می یابد. برای پایین آمدن سطح قوس الکتریکی، از پدال پای خود استفاده کنید.
• در فرایند جوشکاری به اندازه گودالی که ایجاد می کنید، توجه کنید. اگر این گودال خیلی بزرگ یا خیلی کوچک باشد، ممکن است مواد خود را بسوزانید یا جوش جامد دریافت کنید.

6- در ابتدای جوش میله پر کننده بیشتری اضافه کنید.

جوش خود را ایجاد کنید و اجازه دهید چند ثانیه سرد شود. بعد از اینکه جوش شما لحظه ای خنک شد، جوش را دوباره راه اندازی کنید و به کار خود ادامه دهید. داشتن کمی فلز بیشتر در شروع کار جوشکاری آلومینیوم، باعث می شود که جوش شما قوی تر ایجاد شود و از ترک خوردگی جلوگیری می شود.

7- گودال را فشار دهید.

به آرامی بر روی گودالی که مشعل ایجاد می کند فشار بیاورید و پر کننده را به آن بیفزایید. توجه داشته باشید که برای حفظ اندازه یکنواخت گودال، با سرعت یکنواخت حرکت کنید.

8- پا را از روی پدال بردارید و دکمه را رها کنید.

پس از اتمام کار جوشکاری آلومینیوم ها، آهسته پای خود را از روی پدال یا انگشت خود را از دکمه ای که بر روی مشعل قرار دارد، بردارید.

از اینکه این مقاله را مطالعه نمودید متشکریم، اگر انتقاد و پیشنهادی در پیرامون این مقاله دارید در قسمت دیدگاه بنویسید.

منابع: metalsupermarkets –  wikihow